Els Dietvorst

"I am going to take you on a tour through my work. It will be a story tour because stories are what link us as humans. Stories make us exist, make us connect through time and space."

Els Dietvorst (°1964) is een sociaal geëngageerde kunstenaar. Ze gebruikt dialoog, experiment en intuïtie als haar belangrijkste artistieke strategieën. Al sinds de jaren negentig wordt ze geraakt door maatschappelijke vraagstukken als migratie, racisme en klimaatverandering. Dietvorst reflecteert op de menselijke conditie. Hierdoor komen grote thema's als leven en dood, angst, vervreemding en verlangen in haar werk aan de orde. Ze richt zich met name op de positie van de buitenstaander en richt haar blik op/richt haar aandacht op die mensen en gebeurtenissen die anders onopgemerkt zouden blijven.

Haar mediumkeuze, of het nu gaat om acties, documentaires, films, moddersculpturen, installaties, tekeningen of theaterteksten, hangt af van de specifieke omstandigheden en het individuele karakter van elk project. Veel van haar kunstwerken zijn dan ook weggegeven of vernietigd, of vergaan.

In 2020 werden veel van deze werken opnieuw gemaakt voor de tentoonstelling *Dooltocht/Een wanhopige zoektocht naar een basis voor hoop in MHKA (Museum van Hedendaagse Kunst, Antwerpen). Ze is momenteel onderzoeker op een doctoraat: "Partisans of the Real" aan de Koninklijke Academie / Universiteit Antwerpen.

Welkom !

Dirk Braeckman

Terug

B.C.-B.X.-01, 2001-2001

Dirk Braeckman

Fotografie , 120 x 180 cm

silver gelatine print, aluminium

Dirk Braeckmans foto’s leggen de essentie van een ervaring, van de ruimte en van de alledaags beleefde realiteit vast. Deze foto maakt deel uit van een reeks van vier zwart-witfoto’s op groot formaat, gekleefd op metaal. Het zijn geïsoleerde fragmenten in ruimte en tijd, zonder een spoor van menselijke aanwezigheid. Er valt weinig op te zien, maar wat we zien, herkennen we. Het zijn stukken van interieurs of gebouwen.

De kunstenaar accentueert geen elementen van het beeld, maar behandelt alles gelijkwaardig. Het zijn frontale opnames die hun plaats in de ruimte opeisen en die een blik op een achterliggende wereld versperren. De donkere, grauwe toon die in elke foto terugkomt, zorgt voor het geheimzinnige effect, en de korrelige oppervlaktestructuur (als gevolg van de vergroting van een klein negatief) maakt het geheel onscherp.

Braeckmans titels geven geen aanknopingspunten. Ze bestaan uit een persoonlijke code die refereert aan de plaats waar het beeld werd genomen, met wie en in welk jaar. Braeckman wil zo bereiken dat je steeds opnieuw binnentreedt in zijn werk en er steeds opnieuw naar kijkt.

Terug