"I am going to take you on a tour through my work. It will be a story tour because stories are what link us as humans. Stories make us exist, make us connect through time and space." 

Els Dietvorst (°1964) is een sociaal geëngageerde kunstenaar. Ze gebruikt dialoog, experiment en intuïtie als haar belangrijkste artistieke strategieën. Al sinds de jaren negentig wordt ze geraakt door maatschappelijke vraagstukken als migratie, racisme en klimaatverandering. Dietvorst reflecteert op de menselijke conditie. Hierdoor komen grote thema's als leven en dood, angst, vervreemding en verlangen in haar werk aan de orde. Ze richt zich met name op de positie van de buitenstaander en richt haar blik op/richt haar aandacht op die mensen en gebeurtenissen die anders onopgemerkt zouden blijven.

Haar mediumkeuze, of het nu gaat om acties, documentaires, films, moddersculpturen, installaties, tekeningen of theaterteksten, hangt af van de specifieke omstandigheden en het individuele karakter van elk project. Veel van haar kunstwerken zijn dan ook weggegeven of vernietigd, of vergaan.

In 2020 werden veel van deze werken opnieuw gemaakt voor de tentoonstelling *Dooltocht/Een wanhopige zoektocht naar een basis voor hoop in MHKA (Museum van Hedendaagse Kunst, Antwerpen). Ze is momenteel onderzoeker op een doctoraat: "Partisans of the Real" aan de Koninklijke Academie / Universiteit Antwerpen.

Welkom !

Dirk Braeckman

°1958
Leeft in Ghent, BE
Geboren in Eeklo, BE

“Als je alles reduceert, komt het recht op je af. Seks, dood. Ik weet het, het klinkt als een benauwd cliché, maar je moet durven toegeven dat het daarom gaat. Die kracht en het destructieve ervan, het gevoel en het antigevoel: het blijft zeker een grondlaag van mijn werk. Hoe onderhuids ze ook mag zitten. In mijn beelden heeft dat merkwaardig veel te maken met die uitsnit. Dat je bepaalde dingen niet ziet, of juist wel.” - Dirk Braeckman 


Dirk Braeckman cultiveert in zijn werk het picturaal potentieel van het fotografisch proces voor radicaal atmosferische beelden. Zijn instant herkenbare, claustrofobische zwartwit foto’s ademen vaak een desolate troosteloosheid uit: korrelige interieurs, blinde muren, een zeldzaam portret van een naakte vrouw... Het filmische effect van deze beelden wordt bovendien versterkt door Braeckmans onorthodoxe kadrering, die de taferelen een zekere, aan de Franse fotograaf Atget appellerende suspense verleent.